Ośrodki

Przewodnik turystyczny „Przyroda Żywieckiego Parku Krajobrazowego”

ŚCIEŻKA  DYDAKTYCZNA  biegnie wzdłuż doliny  Białej  Przemszy, pierwsze 6km ścieżki wiedzie przez Bagna Błędowskie, kolejne 9km przez piaski Pustyni Błędowskiej.

Olsy - zdefiniować można jako bagienne lasy, zdominowane przez olszę czarną występujące na terenach zabagnionych. Zajmują siedliska średnio żyzne, gdzie tworzą się gleby organiczne, tzn. torfowe bądź mułowo-torfowe. Najczęściej są one słabo kwaśne: powstają z torfów niskich trzcinowo-leśnych.

Pustynia Błędowska to królestwo głównie ptaków. Na piaskach pustyni słabo porośniętych sosną występuje nieczęsty już w Polsce skowronek borowy (Lullula arboreta) zwany lerką. Zaobserwować można tu także świergotka polnego (Anthus campestris). Wśród chronionych gatunków można spotkać: pluszcza zwyczajnego (Cinclus cinclus), śnieguła zwyczajnego (Plectrophenax nivalis), czy dudka (Upupa epops). Z bardziej pospolitych ptaków pustynie „odwiedza” sójka (Garrulus glandarius), która rozsiewa żołędzie.

Torfowiska - to obszary bagienne czyli stale nasycone wodą, gdzie zachodzą procesy akumulacji osadów organicznych. Jest to teren stale podmokły, o podłożu trudno przepuszczalnym, pokryty zbiorowiskami roślin bagiennych i bagienno-łąkowych. Torfowiska występują głównie w strefie klimatu umiarkowanego.

W rejonie obecnej Pustyni Błędowskiej znajdowały się płytko zalegające warstwy rud, które były łatwo dostępne dla eksploatacji. Miejscowa ludność zaczęła wydobycie rudy ołowiu  jeszcze w pierwszym tysiącleciu naszej ery. Silny rozwój górnictwa i hutnictwa w okolicy Olkusza dał początek intensywnym wyrębą lasów oraz zainicjował jedną z największych „klęsk ekologicznych” w średniowieczu - powstanie Pustyni Błędowskiej.