Jaskinie krasowe powstają w wyniku licznych procesów polegających na rozpuszczaniu niektórych skał przez wodę. Skały podatne na rozpuszczanie określane są terminem skały krasowiejące. Najbardziej podatne na działalność procesów krasowych są sól kamienna, gips, wapień I dolomit. Głównym składnikiem budującym skały wapienne występujące na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej jest węglan wapnia - kalcyt. Na rozkład wapienia pod wpływem wody w rzeczywistości wpływa wiele zależnych od siebie reakcji chemicznych. Czysty węglan wapnia jest w niewielkim stopniu rozpuszczany przez wodę. Przebieg reakcji zostaje znacznie przyspieszony w wyniku nasycenia wody dwutlenkiem węgla pochodzącym z atmosfery oraz gleby, w której dwutlenek węgla uwalnia się z substancji organicznych w wyniku procesów metabolicznych. Woda wraz z dwutlenkiem węgla tworzy kwas węglowy, który znacznie (aż 300 krotnie) przyspiesza proces krasowienia skały. Produktem reakcji kwasu węglowego z węglanem wapnia jest kwaśny węglan wapnia. Kwaśny węglan wapnia to substancja łatwo rozpuszczalna przez wodę w roztworze, w którym jest odprowadzany występuje w postaci jonów Ca2 oraz 2HCO,. Istotną rolę w rozwoju jaskiń odgrywają wody podziemne krążące w masywie skalnym. Są to głównie wody pochodzenia atmosferycznego oraz wody hydrotermalne. W wyniku penetracji przez wody istniejących szczelin i pęknięć (powstałych np. w wyniku procesów tektonicznych), dochodzi do ich poszerzenia, a z czasem do powstania systemu korytarzy o zróżnicowanej morfologii. Oznacza to, że korytarze jaskiniowe powstają w wyniku stopniowego poszerzania istniejących wcześniej kanałów inicjalnych w wyniku ruchu turbulentnego wody. Na intensywność zachodzenia procesów krasowych wpływa bardzo wiele czynników. Jednym z najważniejszych jest klimat. Warunki klimatyczne panujące na danym terenie wpływają na ilość przepływającej wody, jej temperaturę i stopień nasycenia CO2. W klimacie zimnym zjawiska krasowe zachodzą znacznie wolniej, związane jest to z mniejszą ilością dwutlenku węgla dostarczaną z gleby i atmosfery, niż w klimacie ciepłym. Kolejnymi ważnymi czynnikami są miąższość pokładów skał krasowiejących, ich struktura i tekstura oraz morfologia terenu. Przyjmuje się że najważniejszą fazą krasowienia na terenie Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej przypada od końca górnej kredy i trwa do dziś. W czasie trwania tego okresu, procesy krasowe zachodzą w różnym tempie i uwarunkowane są przez wiele czynników. Podczas okresów zlodowaceń pustki krasowe wypełniane były lodem i materiałem mineralnym, by w okresach ustąpienia lodowców zostać oczyszczone, a w miejscach nagromadzenia osadów powstawały martwice. W skomplikowanym procesie krasowienia powstają podziemne formy krasowe (m. in. rynny, meandry, marmity, kotły wirowe itp.) Równocześnie z rozwojem krasu podziemnego powstają też charakterystyczne formy rzeźby na powierzchni (skaliste doliny, skałki w obrębie wierzchowin). Formy powierzchniowe i podziemne stanowią o oryginalnym charakterze stanowią o oryginalnym charakterze obszarów krasowych.