W różnych częściach Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej można spotkać kserotermiczne gatunki roślin, które rosną w niektórych lasach i zaroślach oraz dominują w murawach, szczególnie na podłożu wapiennym i lessowym, w miejscach silnie nasłonecznionych. Kiedyś takie siedliska były bardzo popularne na terenie Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej, a obecnie ograniczają się do niewielkich, zazwyczaj izolowanych obszarów. Murawy kserotermiczne określa się mianem siedlisk półnaturalnych ponieważ ich występowanie związane jest ściśle z gospodarczą działalnością człowieka na Jurze. Powstanie siedlisk kserotermicznych jest ściśle związane ze sposobem użytkowania terenu. Do XX wieku na obszarze Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej użytkowano tereny przemiennie jako pola orne i pastwiska, co ułatwiało migrację wielu gatunków muraw, które preferują miejsca z odsłoniętą glebą. Po II wojnie światowej, na przestrzeni kilkudziesięciu lat procesy charakterystyczne dla krajobrazu rolniczego przestały funkcjonować. Zaprzestanie regularnego wypasu spowodowało wzrost zjawiska sukcesji, co doprowadziło do zarastanie muraw kserotermicznych. W celu odtworzenia zbiorowisk muraw kserotermicznych stosuje się zabiegi o takiej samym lub podobnym oddziaływaniu na roślinność, jak tradycyjne metody użytkowania ziemi stosowane do XX wieku. W latach 2012-2016 na terenie Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej Zespół Parków Krajobrazowych Województwa Śląskiego prowadzi projekt LIFE11/NAT/PL/432 pn. „Ochrona cennych przyrodniczo siedlisk nieleśnych, charakterystycznych dla obszarów Parku Krajobrazowego Orlich Gniazd", którego głównym zadaniem jest przywrócenie oraz poprawa kondycji siedlisk muraw kserotermicznych. W obrębie Parku Krajobrazowego „Orlich Gniazd znajduje się Dolina Wodąca. Jest to teren, w którym zaznacza się ingerencja człowieka. Obok krajobrazu o charakterze naturalnym znajdziemy więc krajobraz przekształcony przez człowieka. Odnaleźć można także w parku krajobrazowym przykład krajobrazu pośredniego. Są to lasy, których skład gatunkowy drzewostanu odbiega od typowego dla danego siedliska, a w którym runo leśne jest w dużym stopniu naturalne Na Szlaku Orlich Gniazd leży średniowieczny zamek Smoleń" - największa atrakcja rezerwatu „Smoleń". Dolina Wodąca z górującymi ponad nią ruinami zamku przedstawia walory przyrodnicze, krajobrazowe i kulturowe. Do osobliwości krajobrazowych należą tu charakterystyczne, kopulaste, odosobnione wzgórza zbudowane z wapieni górnej jury, na których skały są szczelnie otulone lasem. Środowisko Doliny Wodącej było od tysiącleci terenem zainteresowania naszych przodków, czego dowodem są liczne stanowiska archeologiczne. W okolicach Smolenia skały łączą się w większe grupy i tworzą interesujący łuk wzgórz zwany Skałami Smoleńskimi. Znajduje się tu znaczna ilość jaskiń i schronisk skalnych w przeszłości zasiedlanych przez ludzi. Na trasie ścieżki jest umiejscowionych 8 przystanków - miejsc szczególnie ciekawych pod względem geologicznym, archeologicznym i przyrodniczym Długość trasy wynosi około 3 km, przybliżony czas przejścia 1h 30 min.